Niesamowita przygoda. Trzy dziewczyny na smyczkach i i fascynujące możliwości kształtowania materii dźwiękowej, tak to traktowałem podówczas. Zawsze uwielbiałem smyczki, czy w wydaniu orkiestrowym czy kameralnym.
Get On The Plane próbowaliśmy grać ze Ścianką, ale szło to bez zapału, spróbowałem więc innego składu, innego brzmienia. Zaczęło się od duetu z Karoliną Rec (sprawdź Resina) i rozszerzyło się do kwartetu. Dziewczyny okazały się wspaniałymi przyjaciółkami i niezłą łobuzerią. Bardziej wytrawny słuchacz dostrzeże ciekawe rozwiązania harmoniczne i formalne. A w strumieniu szerokiego przekazu kulturowego siedzą mocne, czytelne emocje.
Płyta wyszła wczesną jesienią chyba, ale jej sens to początek wiosny, kiedy z niczego zaczynają kiełkować rośliny i w pozimowej pustce pojawia się jeszcze niewidoczna, ale odczuwalna energia. Narodziny czegoś nowego w gołoledzi, na grudach zmarzniętej ziemi. To zdarza się co roku, zdarza się też w życiu, choć zanim się wydarzy wydaje się, że to niemożliwe. Wklejam też teksty, bo są tu istotne i uważam że udane. Mój ulubiony koncept to ''God made us to let him know what it is all about'' (The Belly Of The Sky). Bóg może i stworzył świat, ale sam nie wie po co, nie odczuwa satysfakcji. Więc stworzył ludzi jako zdolnych do miłości, bo tylko ona nadaje sens. W sumie ciekawe byłoby założenie religii, która w przeciwieństwie do standardu nie twierdzi, że Bóg jest sednem i zna wszystkie odpowiedzi tylko ludzie nie dorastają. Zamiast tego religia nakazywałaby ludziom dobre, pełne miłości życie, żeby tego samotnego Boga pocieszać i ogrzewać.

Płyta nie została specjalnie doceniona przez krajową prasę (tak, to były czasy kiedy recenzje ukazywały się w prasie), co ciekawe redaktor naczelny pisma The Wire wysunął ją jako jego propozycję do płyty roku. Którą oczywiście w rzeczonym piśmie się nie stała. Ale powspominać można. Gdybyście grali w Stanach.. mówi Czarek odpalając szóstego browara na ławce w Łomży.
Wszystkie utwory oprócz No Love i Hymnos zostały nagrane na żywo, włącznie z wokalem, później do niektórych zostały dograne chórki, smaczki, trąbki itd.
Grafikę ogarnęła moja siostra Hanna. To była pierwsza okładka płyty jaką w życiu zrobiła. Dziś jest cenioną graficzką od płyt, plakatów i nie tylko.
Zdjęcie okładki przedstawia wersję promo, tylko taką znalazłem, płyta wyszła w 2010 roku w nakładzie 500 egzemplarzy i szybciutko się rozeszła. Na szczęście znalazłem w kompie oryginalną sesję nagraniową 88kHz 24bit. Aktualna wersja płyty w odróżnieniu do tej z 2010 jest zmasterowana i ma właściwą kolejność utworów. Na oryginalne CD poszły surowe miksy bo na mastering nie było czasu a kolejność została pomylona w tłoczni.